Таццяна Сучкова

Таццяна Аркадзьеўна Сучкова – дзіцячая пісьменніца. Нарадзілася 4 студзеня 1956 года ў вёсцы Губачова Іванаўскай вобласці Кінешэмскага раёна (Расія). Скончыла філалагічны факультэт Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Янкі Купалы. Творы публікуюцца ў раённым, абласным і рэспубліканскім друку, асобнымі выданнямі, а таксама ў калектыўных зборніках і альманахах. Казкі для дзяцей і вершы перакладаліся на польскую мову. Дыпламант гарадскога конкурсу «Гэта мой горад» (2003). Лаўрэат прэміі А. І. Дубко Гродзенскага аблвыканкама (2009). Вершы Таццяны Сучковай сталі тэкстамі песень беларускіх кампазітараў і ўвайшлі ў падручнікі па музыцы для школьнай праграмы. За ўдзел у рэспубліканскім конкурсе з кнігай вершаў і казак «Тёплый дождик» удастоена дыплома Міністэрства інфармацыі Рэспублікі Беларусь (2007). Таксама пісьменніца ўзнагароджана медалём Саюза пісьменнікаў Беларусі «За вялікі ўклад у літаратуру». Працуе ў дзіцячай бібліятэцы № 6 г. Гродна. Піша на рускай і беларускай мовах.
ГРОДНА
Наш Гродна – жамчужына Нёмана,
У светлых карунках садоў,
Ты поўны птушына гагоману,
Ты зроблены з яркіх дамоў,
Змазаікі фабрык, заводаў,
Праменьчыкаў, кветак, агнёў,
Вясёлых садкоў-карагодаў,
Вясёлкавых школ-караблёў.
З праспектаў і вуліц бясконцых,
І многіх рэклам і вітрын,
З фантанаў і кропелька ў сонца,
Сучасных і хуткіх машын.
З каштанава-ліпавых сквераў
І зелені пышных бароў.
У пацерках Нёмана бераг,
І ззяюць падковы мастоў.
Сатканы ён з траў і расінак,
Зкаменьчыкаў, зорных вятроў,
Як снег, дзьмухаўцоў-аблачынак,
З мядова-шаўковых кустоў,
З вясёлкі і зоркавых сцежак,
Царкоўных, касцёльных званоў
І гродзенцаў шчырых усмешак,
І лёгкіх, як пух, матылькоў.
ГАРАДНІЧАНКА
Рачулка з назваю Гараднічанка
Ля дрэў зялёных бегла ранкам,
Як змейка, хвосцікам віляла,
У парку ўзгорак абдымала,
Кружылася між ліп і клёнаў,
Хавалася ў кустах зялёных,
Ляцела весела праз горад,
Спявала звонка каля бору,
І да рамонкавай палянкі
Спяшалася Гараднічанка,
І бегла па пяску са звонам,
Нарэшце ўсё ж нырнула ў Нёман.
БЛАКІТНЫ ПРАСТОР
Блакітныя вочы
Празрыстых азёр,
Рачулка стракоча
Паміж сініх гор.
Тут пах верасовы,
Шуміць сіні бор,
Палёў васільковых
Блакітны прастор.
Плывуць хмаркі-гусі
Ў блакіт светлых зор:
Люблю Беларусі
Блакітны прастор.